In de 19e eeuw was er een uitgever (ik kan zijn naam helaas niet terugvinden) die enorm werd verguisd toen bleek dat hij in het geheim zowel een “links” als een “rechts” blad uitgaf. Tegenwoordig vindt men een dergelijke commerciële handelwijze heel normaal. De vraag rijst: is dit werkelijk normaal of is er een fatsoensnorm verloren gegaan?

Zoekend naar een antwoord op die vraag kan men toch wel stellen dat hier een merkwaardig mechanisme werkzaam is. Er wordt een “rechtse” of een “linkse” redactie gevormd en deze trekt journalisten en schrijvers aan. Al deze auteurs zijn met hun “rechtse” of “linkse” mening volkomen oprecht, ze verkondigen een mening die ze ook al hadden toen ze nog niet in dienst genomen waren.

Toch blijft de vraag hangen: zowel de uitgever als de auteurs zijn volkomen oprecht, maar  toch heeft de hele situatie iets onoprechts. Het is moeilijk daar de hand op te leggen.